Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

jueves, 29 de enero de 2009

Entre pitos e frautas...


Vai moito que non escribo, pero entre as viaxes a Tarragona e Galiza, non tiven moito tempo. Ademais agora xa teño coche novo, e abríronseme as posibilidades para facer deporte.
Atopei entre Ciempozuelos onde traballo e Madrid, onde durmo, unha piscina municipal e un ximnasio que pechan as 10 da noite, así que xa non teño desculpa para iniciar a recuperación da lesión.
De momento fun dous días a nadar e un ao ximnasio, e estou moi contento. Non teño dores, tan só lixeiras molestias. Quén sabe se para a primavera serei quen de correr...
A piscina é moi xeitosa, e vai pouca xente. Tamén é certo que vou as 8 ou 9 da noite, e a esas horas a xente fai vida familiar, como deus manda jeje.


De novo o deporte, de novo a esperanza.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

de novo as carreiras, de novo txingurri!!!!!!!!!

Espe dijo...

villaverde no es madrid