Pues sí, a falta de poco para acabar de escribir el proyecto, me di cuenta de que mi vida necesitaba un cambio radical.
El pensamiento duró sólo unos instantes, pero sus efectos todavía los sufro. A veces la vida te obliga a tomar decisiones drásticas. Izquierda o derecha. Arriba o abajo. Azul clarito o verde amazonas. ...
Estoy pintando mi habitación, verde esperanza.
¿Será esta una decisión vital?¿Habré escogido el camino adecuado? ¿...?
jueves, 17 de julio de 2008
lunes, 14 de julio de 2008
MON FRANÇAIS
E eiquí unha demostración de que a miña estancia polas galias pagou a pena.
Il pleut, oui, c'est très bizarre ici hahaha, mais je suis allé à la plage 4 fois depuis une semaine, et je dois reconnaître que je suis bronzé, mais pas beaucoup, j'utilise de la crème de protection.l
Tous les jours je me lève à huit heures matin, et je travaille dans mon projet, je avance bien, et j'espère le finir ce mois.
Je suis allé au médecin, il m'a dit que j'ai un roture fibrillaire à l'abducteur, mais que dans trois semaines je peux commencer à faire un peu de sport ;). L'hématome c'est pas grave, en fait, il m'a donné une pommade et elle a presque disparu. Ma jambe est si belle comme avant hahaha!
Hier après midi je suis allé à la plage avec mes amis, il a fait doux, l'eau était très bonne, c'etait la première foi que je me baignais, humm. J'ai un livre qui acheté à lyon en français, "les quatre cavaliers de l'apocalypse", c'est un roman d'un écrivain espagnol, Blasco Ibañez (1917), et je lis tout les jours un petit.
Uff, c'est un peu tard, je vais continuer à faire des calculs.
Il pleut, oui, c'est très bizarre ici hahaha, mais je suis allé à la plage 4 fois depuis une semaine, et je dois reconnaître que je suis bronzé, mais pas beaucoup, j'utilise de la crème de protection.l
Tous les jours je me lève à huit heures matin, et je travaille dans mon projet, je avance bien, et j'espère le finir ce mois.
Je suis allé au médecin, il m'a dit que j'ai un roture fibrillaire à l'abducteur, mais que dans trois semaines je peux commencer à faire un peu de sport ;). L'hématome c'est pas grave, en fait, il m'a donné une pommade et elle a presque disparu. Ma jambe est si belle comme avant hahaha!
Hier après midi je suis allé à la plage avec mes amis, il a fait doux, l'eau était très bonne, c'etait la première foi que je me baignais, humm. J'ai un livre qui acheté à lyon en français, "les quatre cavaliers de l'apocalypse", c'est un roman d'un écrivain espagnol, Blasco Ibañez (1917), et je lis tout les jours un petit.
Uff, c'est un peu tard, je vais continuer à faire des calculs.
lunes, 7 de julio de 2008
MA VOITURE
O meu coche é todo un clásico. Tanto que supera en idade a algúns lectores deste blog, quizáis á maioría. É un Golf, serie 2, a verdade que non sei máis datos técnicos, ..., si, é de cor vermella ;)
Antes foi da miña nai, e agora o uso eu. Dáme moi bo servizo. Hoxe falo del, xa que facía días que non o vía. O venres fun á homenaxe dun amigo árbitro que se retiraba, colgaba o silbato, e a pesar de que non tiña ningunha intención de saír de festa ao final lieime, e deixei a bala vermella en Ferrol, eu voltei en taxi pra casa. Xa sabedes, ante todo precaución. O sábado ía ir por el, pero despois da praia, saín outra vez por Ferrol, e de novo, non estaba en condicións para traelo á casa. E onte resaca, así que a durmir. Finalmente hoxe recuperei a miña xoia. É un tanque. Ten case tantos anos coma min e dá menos problemas hahaha! vaia que vai menos ao taller que eu ao médico.
Espero ir a Santander a finais de xullo, e de ir gustaríame facelo nel. É un coche ideal para viaxar.
A foto non é do meu, pero é o mesmo modelo, agás as llantas, que ten só un espello, que máis que vermello é rosa e que non brila nin de coña, na porta algun raiazo, ... pero de lonxe seguro que os confundides
Antes foi da miña nai, e agora o uso eu. Dáme moi bo servizo. Hoxe falo del, xa que facía días que non o vía. O venres fun á homenaxe dun amigo árbitro que se retiraba, colgaba o silbato, e a pesar de que non tiña ningunha intención de saír de festa ao final lieime, e deixei a bala vermella en Ferrol, eu voltei en taxi pra casa. Xa sabedes, ante todo precaución. O sábado ía ir por el, pero despois da praia, saín outra vez por Ferrol, e de novo, non estaba en condicións para traelo á casa. E onte resaca, así que a durmir. Finalmente hoxe recuperei a miña xoia. É un tanque. Ten case tantos anos coma min e dá menos problemas hahaha! vaia que vai menos ao taller que eu ao médico.
Espero ir a Santander a finais de xullo, e de ir gustaríame facelo nel. É un coche ideal para viaxar.
A foto non é do meu, pero é o mesmo modelo, agás as llantas, que ten só un espello, que máis que vermello é rosa e que non brila nin de coña, na porta algun raiazo, ... pero de lonxe seguro que os confundides
viernes, 4 de julio de 2008
Doa un bic, doa coñecemento
A vida sorpréndenos en tantas ocasións, que debera a obrigarnos ser coma nenos.
Eu teño, e non é que me sinta moi orgulloso, unha gran colección de bolígrafos BIC, son os meus preferidos, adoezo por eles, son moitas as motivacións, foron os primeiros en poñerlle unha boliña para controlar o fluxo da tinta, son baratos, e ademáis podes facer chuletas neles ... (sen comentarios).
O caso é que hoxe a miña nai, cando viu a miña habitación chea de caixas para tirar, e observou un feixe destes con tal destino, recriminoume a miña intención, e claro eu pensei, teñen tinta e aínda se poden usar, pero non, os quere de recordo, coas súas chuletas. Non me digades que non é tenro, eh?!
Eu teño, e non é que me sinta moi orgulloso, unha gran colección de bolígrafos BIC, son os meus preferidos, adoezo por eles, son moitas as motivacións, foron os primeiros en poñerlle unha boliña para controlar o fluxo da tinta, son baratos, e ademáis podes facer chuletas neles ... (sen comentarios).
O caso é que hoxe a miña nai, cando viu a miña habitación chea de caixas para tirar, e observou un feixe destes con tal destino, recriminoume a miña intención, e claro eu pensei, teñen tinta e aínda se poden usar, pero non, os quere de recordo, coas súas chuletas. Non me digades que non é tenro, eh?!
TOUT A CHANGÉ, MAIS PAS MOI
De vuelta todo ha cambiado. Mi pueblo ha cambiado, mis amigos han cambiado y mi familia también. Por cambiar, hasta lo ha echo el sonido de las olas, el olor a mar y el sabor del pescado. Todo ha cambiado menos yo.
Mi habitación es un caos, está cambiando sola. Mientras, yo observo. Ella escoge que es importante y que no. Yo, solo, miro. De vez en cuando me insinua que recuerdos guardará. Mis primeros libros, los pósters, algunas fotos que me impiden olvidar quien soy, o quien es mi hermano, pues no me distingo. Éramos tan parecidos!! Las primeras cartas de amor, que al releerlas me dan coraje de tanta cursilería ¿Somos así enamorados? Los primeros discos que compré o pirateé. Las aventuras que escribía a mi medida. La tarjeta roja y la amarilla también, de cuando no hace tanto iba a arbitrar, los banderines.
No sé si me sobra o no, no sé si quisiera guardarlo o no. Pero, no me preocupo, es la habitación quien decide. Mientras Ismael Serrano canta "papá cuéntame otra vez, aquella historia tan bonita..." la puñetera habitación me muestra unos cuanto libros de cabecera, que me hacen recordar todo aquello por lo que lucho, o debiera luchar:
- Desobediencia civil, Henry D. Thoreau
- La educación como práctica de la libertad, Paulo Freire
- Las venas abiertas de américa latina, Eduardo Galeano
- Manifiesto comunista, Mark y Engels
- Estatuto do ano 36, 2ª república
- La historia me absolverá, F. Castro
- El príncipe, Maquiavelo
Aquellos que piensen que adoro todo lo que leo, o quien lo escribe se equivoca, pero es evidente que forman parte de lo que soy, y mi habitación lo sabe.
No sé si me sobra o no, no sé si quisiera guardarlo o no. Pero, no me preocupo, es la habitación quien decide. Mientras Ismael Serrano canta "papá cuéntame otra vez, aquella historia tan bonita..." la puñetera habitación me muestra unos cuanto libros de cabecera, que me hacen recordar todo aquello por lo que lucho, o debiera luchar:
- Desobediencia civil, Henry D. Thoreau
- La educación como práctica de la libertad, Paulo Freire
- Las venas abiertas de américa latina, Eduardo Galeano
- Manifiesto comunista, Mark y Engels
- Estatuto do ano 36, 2ª república
- La historia me absolverá, F. Castro
- El príncipe, Maquiavelo
Aquellos que piensen que adoro todo lo que leo, o quien lo escribe se equivoca, pero es evidente que forman parte de lo que soy, y mi habitación lo sabe.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
