Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

viernes, 23 de mayo de 2008

Voyage au Lac Miribel

Granadino, extremeño y madrileño, eso es, aunque también depende de su interlocutor, entonces hasta podría decir que es gallego, que poco le falta por que cumple algunas condiciones básicas, entre ellas amar el "polbo á feira".

Porqué será que cada vez que hacemos algo juntos sale mal? Porqué si tenemos que tomar una dirección en un cruce siempre es la última la correcta? Porqué cada vez que me dice "y si vamos a..." yo me apunto? y al revés también. Porqué a pesar de todo nos decimos, "si tuviese que dar la vuelta al mundo lo haría contigo"? sabiendo que sería casi imposible ,ya no acabarla, sólo empezarla, por que algo pasaría.

Por el motivo más inocente de todos, nos reímos mucho juntos, sobre todo de nosotros.

La semana pasada queríamos ir al Parque Miribel, en bici, a ver el lago. En principio era un viaje sin riesgos, sin revisores de tren, y cerca de casa... hasta que Miguel rompió en eje de la rueda...ahí empezo otra aventura: el parque no lo vimos, la vuelta espectacular, sobre mi bici los dos, el llevando la suya en la espalda,...y sobre todo muchas muchas risas.

La siguiente...cuándo?



No hay comentarios: