Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

domingo, 3 de agosto de 2008

Bonico, bonico

Claro claro, se non o escribín eu, pero mira, o caso é copiar de quen o fai ben, e neste caso, case que podemos obvialo comentario de que Federico García Lorca é millor ca min, aínda que espero algún comentario do tipo "para gustos colores, no escribes ni de coña mejor que él, pero puede haber algún bizarro suelto por ahí, que opine lo contrario, que ya te digo, hay gente muy rara". Que no meu pequeno corazonciño quedará gravado ;)


Découvrez Paco Ibáñez!


Romance Sonámbulo

Verde que te quiero verde.
Verde viento. Verdes ramas.
El barco sobre la mar
y el caballo en la montaña.
Con la sombra en la cintura
ella sueña en su baranda,
verde carne, pelo verde,
con ojos de fría plata.
Verde que te quiero verde.
Bajo la luna gitana,
las cosas le están mirando
y ella no puede mirarlas.

1 comentario:

Miguel dijo...

jajaja!!m descojono!!el d la foto se parece un wevo a mi.....:p!!jajajaja!!muy wapa tu verde habitación verde!!!muy bueno el poema, y viene muy a cuento!!cmo lo as exo??weno, dntro d poco lo podré ver en persona!!