Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

jueves, 7 de agosto de 2008

Caminante no hay camino

La última entrada decía algo del estilo

con una media, con una media
con una media, y un calcetín

pues no, con tres pares, que el majo de mi amigo Ton me ha regalado para desearme un buen camino de Santiago. Y es que, al final siempre acabamos los dos juntos mirando al mar, hehehe

Mañana empieza la aventura, que ilusión!!

Durante un tiempo indeterminado este blog no tendrá entradas, aunque espero que en algún lugar pueda conectarme e iros informando de como le va al Equipo Piraña, en plan verano azul.

Un besote pa tos y a correr!!!!

PD: que ganas que ganas!!!


me olvidaba, con tres pares de calcetines y un pan de esos que se dicen de verdad

No hay comentarios: