Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

viernes, 8 de mayo de 2009

valencia




Xa é triste estar en Valencia, dende hai dúas semanas, e non ter tempo para ver nada, nin sequera o mar, que sei que está, que de algo me valeron as clases de xeografía de Conchi, pero pouco máis... A boa nova, é que non teño tempo, porque teño moito traballo.


2 comentarios:

NtNtp dijo...

¿es por eso que nunca descuelgas el móvil cuando te llama un número desconocido? ¿Aunque lo haga insistentemente? ¿Porqué no tienes tiempo y tienes mucho trabajo? ¿eso era todo???

jajajajaja

Bueno, muy chula la foto!!!

xabi dijo...

la foto muy chula, pero es de internet....ainssss

la próxima vez te cojo el teléfono, y si no te llamo desde españa hahaha

apertas