Marcho cheo de ledicia, pero tamén de tristura, nostalxia do que son, do que fun e do que deixo.
Marcho sen data de retorno.
Onde constrúa o meu novo fogar, non sei ónde será. Pero marcho cheo de certezas, a miña casa sempre será a miña casa, os meus amigos sempre o serán, e as praias onde tanto fun me bañar, onde tanto corrín e xoguei, onde aprendín a gatuñar, ... sempre estarán preto. Eu son o que me rodeou até agora.
Eu son vós, porque vós sodes parte de min.
Grazas.
Marcho sen data de retorno.
Onde constrúa o meu novo fogar, non sei ónde será. Pero marcho cheo de certezas, a miña casa sempre será a miña casa, os meus amigos sempre o serán, e as praias onde tanto fun me bañar, onde tanto corrín e xoguei, onde aprendín a gatuñar, ... sempre estarán preto. Eu son o que me rodeou até agora.
Eu son vós, porque vós sodes parte de min.
Grazas.
3 comentarios:
hai que llorar?
Vamos hombre, te mandamos a Francia para hacerte un Europeista gruñón, y nos vuelves "afrancesado", si lo sabemos te envíamos a la etsac, y sino mira esto
http://es.youtube.com/watch?v=GdWCsPzbJu8
Que duro eres Juan, a partir de ahora te llamaremos Clint. Todo lo mejor Xabi!
Ya te estamos echando de menos, hay que ir preparando la visita.
Cuidate mucho.
Publicar un comentario