Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

miércoles, 1 de octubre de 2008

POÑERSE AO DÍA

Eso é o que debo de facer con este blog, por que dende a última entrada non parei. Santiago, Sanxenxo, Palas de Rei, Madrid, Vitoria, Madrid, Ciudad Real, Madrid, e por fin onte voltei a Fene, a preparala presentación do proxecto, que supoño será a semana que ven.
Foron moitos lugares, e en todos tiven boas oportunidades de estar cos meus amigos, coa miña familia e con ...(apostamos?).
Esta semana na casa espero ter o tempo suficiente para ir remantando o relato do camiño de Santiago, non vaia ser que José Ángel se me cabree, pois aínda que non falei todavía del, tamén nos acompañou. E do meu periplo pola península. No que espero, que me xurdan boas oportunidades. Ah! e de como a Esperanza lle intentaron roubar o bolso en Madrid, pero non o conseguiron pois levaba un ... queixo de dous kilos!!! Esta rapaza si que sabe ;)

No hay comentarios: