Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

jueves, 11 de diciembre de 2008

DE XOVES A XOVES

Do pobo

Tralos cristais, a cor vermella do que soñei, do que algún día foi meu e tornou en rosa. No pensamento, a ecuación. Cada día se alonxa máis, poucas as posibilidades de recuperalo. Nada máis honroso que unha morte digna. Nada máis triste que lonxe da terra. Pero, cal era a súa terra?
Dame por pensar que foron moitos os galegos que acolá marcharon. Traballaron arreo. As súas mans, endurecidas polo esforzo ,de manter á familia na Galiza, templaron o aceiro, forxaron as máquinas daquel futuro, o noso presente. Era do pobo e foi creado polo pobo. Por eso tanto o apreciaba. Resultón, pero nada presuntuoso. Era fiable, e estaba garantido polos que o fixeron, porque eles eran os que o usaban.

O coche do pobo.

INXUSTIZA


Para unos la injusticia es que tú cobres más que él por el mismo trabajo.
Para otros que tú pagues menos por un mismo producto.
Para los que no te conocen, que te juzguen.
Para los que conoces, su indiferencia.
Para unos, la envidia del vecino.
Para otros, los bienes del compañero.
...

Mientras tanto, en la Plaza Mayor, un hombre se lamenta.

El barrendero le niega una bolsa de plástico para guarecerse de la lluvia, y a su lado, uno como él (uno de los nuestros) protege su castillo de 3 cartones con una.


Así que, lo único injusto, es que tú y yo nos acostamos cada noche en una cama caliente, y otros afilan cuchillos por una bolsa.


7 comentarios:

Mr.Fer dijo...

Gran montaje del video, muy muy bueno.

Un abrazo Javi, te esperamos en casa por navidad.

xabi dijo...

grazas amigo, espero poder ir á cea de nadal, volo confirmo esta semana.

apertas!!

Antonio dijo...

nmoi bon. Apertas

Antonio dijo...

Con ese obituario qeu lle fixeches ao coche pode que se se enteran os de Prisa te contraten, xa te veríamos na última páxina de El País firmando artigos. Bicos

Anónimo dijo...

Ten razón papa, é unha pena que os do Pais non sepan de ti, emotivo, brillante, e ben escrito.

Bicosssss e apertassss dende a Galiza.

Anónimo dijo...

psssssssst, esta bien, resultón diría yo.

xabi dijo...

como botaba en falta a crítica de Gala, con esa indiferencia de quen é molestado para atender a un novel, pssst, é o resume da súa literatura.

apertas, vou á Galiza dende o 26 até o 4