LIMPANDO TEAS DE ARAÑA

Hoxe, que non chove nin vai vento, que as nubes son brancas e imaxinan paxaros, o meu cerebro fixo unha desas conexións que non teñen lóxica ao meu alcance, e atopeime limpando os 2 cristais da miña habitación ao tempo que recitaba Longa Noite de Pedra (Celso Emilio Ferreiro), e lembreime da primeira vez que o escoitei, na casa de cultura de Fene, co meu irmán xemelgo e o meu pai...
O poema foi escrito en galego, pero se fixeron varias traduccións ao castelán, foi un dos poemas recitados polo movemento estudantil dos anos 60, e agora se pode ler nalgunha estación do metro de Madrid. Supoño que espera a unha nova revolta pra que todos o berremos


LONGA NOITE DE PEDRA

No meio do caminho tinha uma pedra
tinha uma pedra no meio do caminho
tinha uma pedra
no meio do caminho tinha uma pedra.

CARLOS DRUMMOND DE ANDRADE

O teito é de pedra.
De pedra son os muros
i as tebras.
De pedra o chan
i as reixas.
As portas,
as cadeas,
o aire,
as fenestras,
as olladas,
son de pedra.
Os corazós dos homes
que ao lonxe espreitan,
feitos están
tamén
de pedra.
I eu, morrendo
nesta longa noite
de pedra.

El techo es de piedra.
De piedra son los muros
y las tinieblas.
De piedra el suelo
y las rejas.
Las puertas,
las cadenas,
el aire,
las ventanas,
las miradas,
son de piedra.
Los corazones de los hombres
que a lo lejos acechan,
hechos están
también
de piedra.
Y yo, muriendo
en esta larga noche
de piedra.