Por que somos os primeiros en rirnos de nós mesmos, velaí un exemplo de do que somos:
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?
A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.
No hay comentarios:
Publicar un comentario