Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

miércoles, 25 de junio de 2008

EN FINISSANT

He empezado a recoger. A sido mi casa durante muchos meses, parece un campo de batalla donde los recuerdos luchan por ser el más importante. Es imposible no sentir cierta nostalgia, a pesar de hacer fiestas, cenas, y salidas para evitar entristecernos. El día del cumpleaños de Jose Ángel me lo dijo primero mi madre "no sientes un vacío?" y poco después Pauline entrando en la fiesta "ríen pero están tristes, se acaba".

Sí, se acaba.

De nuevo toca empezar.

No hay comentarios: