Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

lunes, 9 de junio de 2008

JE PENSE, DONC JE SUIS

Uralita, uralita, uralita
polo día moito quenta
pola noite moito enfría.


Guille non é así, non ten un gradiente de comportamento. El é constante, ledo, socarrón. Sempre. O aprecio moitísimo porque sendo do medio da España, de onde só se fala unha lingua, onde a diversidade podería parecer miúda, ama os cambios. Un exemplo, cando estiveron aquí Dani e Manolo, entre nós falabamos en galego, cando nos dábamos conta da súa presencia, cambiábamos ao castelán, pero el nos pedía que continuáramos coa nosa lingua, coa que temos costume de nos expresar. Encántalle o acento galego, mágoa que agora eu xa perdera moito :D E eu estou encantado coa súa amizade. Podemos non falar, aínda que para nos comunicar non é preciso. A súa compañía é sempre agradábel, a pesares de que os seus plans de adestramento son infernais ...



L'outre frère, merci aussi!!

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Merci mon ami

Me gusta cuando hablas o escribes en gallego, sobre todo cuando lo haces para hablar bien de mí, jaja.
Sé que llevo un tiempo un poco más a mi bola de lo normal pero eggq los de GE me tienen frito con los exámenes, pero bueno c'est la vie.
Y cómo que solo hay una lengua, tenemos el manchego antiguo o que paha. jaja.
Ale nos vemos. Guillermikoa

xabi dijo...

Bonne chance!!!
Je le sais, tu le sais, il/elle ...

tu vas bien passer touts l'examens.

Et après on va faire la bonne fête