Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

miércoles, 11 de junio de 2008

LA MASA

Cuanta más masa, mejor se pasa.


Muchos son los practicantes de esta religión. A mi en realidad me da un poco de miedo. Mucha masa puede acabar aplastándote. Supongo que como todo en su justa medida. Pero, cuál es ésta? Hay gente que prefiere mucha y hay otros a los que le agobia tanta abundancia.

Claro que si de esto hablamos con los amigos, pues de 10, 4 dirán que les gusta, 2 que sí pero sin excesos, 3 que para nada, y 2 que no saben no contestan. Si la misma pregunta se la hacemos a estos mismos amigos despues de haber tomado unas cervezas la proporción a favor de tan siniestra teoría crece de manera exponencial.

La masa te anula como individuo si te dejas absorber por ella. Hay gente que prefiere tener su criterio y no pertenecer al rebaño, así que cuando la masa tiene algo que celebrar se manifiesta en contra de quien es crítico. Olvidándose de que el que es crítico no sólo lo es contra la masa, sino que empieza siendo crítico con uno mismo.

Ayer jugó España, y cada vez me quedan menos recursos para convencer a quien no le gusta el fútbol por la violencia que genera. Conozco gente estupenda, pero cuando forman parte de la masa olvidan su individualidad, son capaces de confundir la ofensa con la broma. Y no quisiera verlos dentro de un estadio, porque a lo mejor ellos también para divertirse insultarían al árbitro. Seguro que no sería nada personal, pero la masa actúa así, sin razonar.

La masa es crítica con todo, menos con ella misma.

Los que se quejan de los extremismos, muchas veces habitan en uno. Los que protestan porque otros dicen barbaridades, muchas veces solo se escuchan a ellos mismos. Es muy fácil ser uno más. Sólo hay que querer renunciar a lo que se es, y convencerse estúpidamente que algunas ofensas son bromas.

No hay comentarios: