Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

martes, 4 de marzo de 2008

AMAGOS

El domingo acompañé a José Enrique al mercado. La mañana era preciosa. Clara, sin nubes. El sol me obligó a quitar la cazadora de primavera. El mercado estaba lleno, gente mirando, gente comprando, gente tomando un aperitivo en las terrazas. Al volver vimos el campo pegado a nuestra residencia con margaritas.

Lo comentamos, la primavera ya había llegado.

Era sin lugar a dudas un amago.

Volveré a guardar la cazadora de primavera. Sacaré la bufanda y el jersey de cuello alto. Compraré clinex y quién sabe si otra vez a usar los calcetines de dos en dos pares.



Se neva, colgaréi a foto.


Acabo de chegar do super. NEVAAAAAAAA!!!!
vai un frío tremendo, as mans case se me conxelan. É noite e neva, paréceme que podo pasar horas mirando como levitan os copos, como se reflicten baixo as farolas. Pode ser que mañá amenza branco. Humm, que gusto! Fareime unha sopa para cear. E ao quente seguirei mirando pola fiestra.

No hay comentarios: