Le Petit Prince

Lembras cando de pequenos pensabamos que era unha casa no medio do mar?

A pesares da auga xeada non tiñamos forza para regresar á lancha, o mundo que nos esperaba entre as rochas e as algas era tan marabilloso que o frío non supoñía un problema. Cánto recordo os últimos baños ao anoitecer, semellaban ser unha maneira de olvidar os momentos tristes que tivemos este verán. Cando estás no medio da ría, o sol se escorrega no horizonte e Venus lle fai as beiras á lúa, daste contas que non hai problema sen solución. E que o que non ten solución non é un problema, é pasado.

viernes, 29 de febrero de 2008

VOTAR. BOTAR DE MENOS

Amaneció gris.

Hoy he acompañado a Slava hasta el tram, le he ayudado a él y a su novia a llevar el equipaje. Me ha dado mucha pena que se vaya. Iba a Ginebra con ella, y por la tarde a Dresden (Alemania). Había imprimido una foto donde aparece con Martina y se la regaló. Casi llora. Él estaba triste, le pregunté si iba a llorar y me dijo "no, macho ibérico". Metimos las maletas en el tram y nos dimos un gran abrazo. "Bonne chance, amigo", dijo, "bon courage", respondí. Les hecharemos de menos.


Salió el sol.

Juegas a comerte las nubes. Luchas contra árboles, a quienes les clavas tu espada de cartón. Vuelas con tus patines, aterrizas de bruces, sin dejar de reír. Abres los brazos para ver si eres capaz de abrazar un elefante. Te tiras entre las primeras margaritas. Y obligas a todas esas personas llenas de responsabilidad a volver a ser niños. Alzáis los brazos y gritando ya casi tocáis el cielo.
El parque se ha llenado, voy hasta el Rhone, y allí, voto.


2 comentarios:

Mr.Fer dijo...

Que tal Xabi?

Le estas dando caña estas semanas al blog, si señor, asi vemos que todo te va bien.

Aunque la audiencia no se dispare, no te preocupes que nosotros te leemos y ya sabes que lo importantes es la calidad y no la cantidad.

Un abrazo !!!.

xabi dijo...

A calidade dos meus amigos non é discutíbel.

Apertas e até pronto!!